Akşamın gölgesi düştü daglara
Şimdi tam vaktidir kaçmanın uzaklara
Işıklar yok insanlardan uzaklara
Suların büyüttügü çimenlere
Hayallerimi süsleyen çakıllı yollara
Seninle el ele
Şehrin uzak yüzünde buldum seni
Bagzen tozlu bazen çamurlu
Savaş yıllarının terkettigi boş sokaklarda
Tahtadan bir arabam vardı
Sana gelirdim
Ekmek kırıntıları sofra bezleri
Varlık içinde yokluk çekmeye
Hatırlarmısın?
Annem gibi sevmiştim seni
22/07/2007izmir
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta