Nilüfer Şiiri - Orhan Çevik

Meşe tabiatı var içimde, yangın yangın
Nereye tutunsam elimde kalır kızgın ahım
Akarsular içinde tıkanmış göz göz oda
Göz oda içinde yaşar meftun adlı vaha

Nerede durur küheylan cevherli atım
Mahşere yazılsın, hesapsız nakaratım
Muratım oltasından salınmışsa eğer
Kısmetiyle bekler şimdi otuzluk nefer

Salıncaklarım sallanır dumanlı dağ başı
Mavzerimden fırlayıp düşer mevzimin taşı
Midesinde yoktur sevdadan kalmış aşı
Ölümü ölümle yazar bundandır telaşı

Bakışır siperinde kindar hesaplı sevdam
Sevda dediğinde olur her vakit, elem gam.
Dizilsede yerden göğe binbir katlı merdiven
Binbirinci katında el sallar, ömür sermayem

Ben anadoludan gelmiş kınalı başlı kuzuyum
Nereye tutunsam tutunamaz vurulurum
Kerpiçten evlerim var, virane gönlümde
Bir odasından sızar penceremin güneşi
Bataklık üstünde kokar nilüferimin elbisesi..