Yaralarımla Varım
Neden acı dolu bir hayat yaşadım ben,
Her adımda bir yara, her köşede bir iz,
Acılarla yoğrulmuş hikâyeler taşıyorum içimde,
Ama yine de hayata karşı dimdik duruyorum.
Sensizliğe Alışmak
Nasıl anlatıyımki simdi icimde kopan fırtıları
Açım, geçmiyor,her geçen gün daha da kapatıyorum kendimi,
Sensizliğe alıştım,
Zaman denen o kavram, sensizliği de öğretti bana.
Yaralı Ellerimle
Ben şimdi hangi düşe inansam,
Elime kan değer,
Gözyaşlarım kırık dökük hayallerde birikir,
Her sevda sanki bir veda gibi,
Yaralı kalem
Yüreğimdeki sessizlik
Gözyaşlarım akıyor, sessiz çığlıklarla,
Her damlası kalbime bir bıçak gibi saplanıyor.
Gecenin karanlığında nefessiz kaldım,
Yaralı Ruhun Feryadı
Anneye sesleniş
Anne,
gözünden sakınıp büyüttüğün bu kalbi,
dost bildiklerim hoyrat elleriyle yordu.
Elbette,
Yaralı yanlızlık
Senin gibiler kaldı mı dediler,
Evet, benim gibiler kaldı,
Nasıl mı? Yalnız kaldı,
Yargılamanın Gölgesinde
Dönüp bakmıyor kimse,
O yorgun ayak izlerine,
Sanki her birinin altında bir hikaye,
Her adımda, her düşüşte bir sebep saklı.
Yargılar Arasında
Ne güzel söylemiş Mevlana:
"Benim hayatımı yargılamadan önce, ayakkabılarımı giy;
Geçtiğim yollardan, dağlardan, ovalardan geç,
Hüznü, acıyı, neşeyi tat;
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!