Nikah Memurunun Sorusu Şiiri - Metin Kir ...

Ben o gün gökyüzünü giydim üstüme,
Bulutlar smokin, içimde gök gürültüsü.
Sen beyaz bir niyetin içinde,
Kapılmıştın büyük bir hayale

Salon süslenmişti…
Ama annem “damat kravatı iyi olmamış” diye üzgündü,
Annen mi?
O sadece masadaki zeytinyağlılara odaklanmıştı.

Nikâh memuru geldi
Sanki bir nikaha değil,
Bir kader sınavına hazaırlıklı gibi.
“Birbirinizi sevmek ve sabretmek üzere…”dedi.
Ben orada sadece “sabır”ı duydum.

Evet dedim.
Ama içimden bir sandal geçti,
kürekleriyle geçmişi döven.
Sen evet dedin,
gözlerinde hafif bir 'acaba' gezindi.
Ama orkestradan hemen sonrasında
“Erik Dalı” çalınca sustuk,
yani Türkiye gibi:
Acıyı oynayarak geçtik.

O gün sadece nikâh kıyılmadı,
Bazı umutlar da daraltıldı.
Mesela özgürlük biraz dar geldi bana,

Sonrası...
birbirimize 'karı-koca' değil,
'kırık-dalga' gibi çarptık.
Sen mutfakta aşkı haşladın,
ben salonda suskunluğu kızarttım.

Ve şimdi...
Nikâh memurunun o son sorusu,
kulağımda hâlâ yankılanıyor:
"Bir ömür boyu... ?????"