Nihat Kaçmaz Şiirleri - Şair Nihat Kaçmaz

Tarihi taş duvarlar ikiye bölmüş seyrimi
Üç beş eski taş tam karşımda
Bizimkiler gider gelirler içine ederler bu boşluğun
Sahiplenmişiz bir kere yıkın hıyar yetiştirin mesala
Yan tarafta ağaçlar içinde bir italyan ailesi ve bir villa
Yüksek duvarlarla çevirmişler o büyük yemyeşil bahçeyi

Bugün bir lokma bile koymadım ağzıma Bir fincan kahve iki paket sigara hatırına Bir çırpıda kopardım gelinciği Kendim için değil senin hatırına Bugün bir lokma bile koymadım ağzıma Sevgini kazanmak için tuttuğum oruç hatırına Bir çırpıda kopardım kırmızı karanfili Kendim için değil sevgimi sunmak için senin hatırına Bugün bir lokma bile koymadım ağzıma Acıkan yerim için değil acıyan kalbimin hatırına Bir çırpıda kopardım beyaz gülü Seni aradım bulamadım ayrılığımızın hatırına Ölümü sende seyretmemek için koparamam gelinciği Sana veremem sevgilim Arıların kırmızı karanfille dansı o kadar güzelki Kıyıpta sana kırmızı karanfilde veremem sevgilim Sana verdiğim beyaz gülü elinde gezdirerek solduracaksan Beni boşver,git kendine bir çiçekçi bul sevgilim.

Kalabalıkların arasından sıyrılmak
Çarpmadan kimseye
Beyin özürlü olmadan
Kazasız belasız bitirmek hayatı

Ne içki vefalı dost

Bazen sisli kayaların arasından çıkıp pembe ufka uzandığımda
Üç beş kelimeyle anlatılacak hayatım bakışların ritmiyle heyecana dönüşürken
Yaşama sevinci dedikleri tensel titremeye dönüştüğünde
Kör gözümüzün önünde vurduklarını görüyorum serseri köpekleri kör beygirlerin
Her nedense konuşmamayı tercih ediyorum.

Hastalıklardan bir yıldız kaydı çocukluğuma
Menenjitti dünyadaki adı kişisel evrenselliğimin barışıksızlığı
Bir sinir bıraktı kuyruğunda toz bulutundan
Talihsizliğim,üzerime giydiğim elbisem

Kısmetsizlikten kör bir sevda düştü gençliğime

Gidemediğim yerlerde sen varlığınla kaderimin uzantısı
Böyle bir kavganın içinde
Ben anlayamadığım bir karmaşada seni özlüyorum
Haklısın yuvteşenko gençlere yalan söylemek yanlıştır
Büyüklerin oyuncağı sohbet odalarında
Rahmet kapıları sonuna kadar açılır,umutlanırım

Ne kadar da özlemişim tarlalardaki başakların saplarını çiğnemeyi,
Bir hafif acı duymak için,bu yoğun acıların içinde bir saflık bulmak için,
Ciğerlerimin açılacağını umarak koşmak istiyorum temiz ve dürüst köy akşamlarına.
Oy benim bir zamanlar,eteğinde çocuklara hediye ceviz saklayan,
bozulacağını dahi hesap edemeden şehirden gelen şekerleri cevizlerle yer değiştiren saf ninem...
Bozuldu senin evlatlar her tatlı yendiğinde tatlı konuşulmaz bozuldu tatlılar,

Bu halinle,bu kalabalıklarda olmaz birlikte yaşamak
Kem gözlere falan aldırdığım yok
Bilirimki tatmışsın bir çok tat,ondan tatlanmışsın
Ben arada farklı bir tat,utanarak yat
Kızıl saçlarının gölgesi göğsünde,göğsünün pembeliği gözlerimde.

Ayağıma doğru iner gecenin yorgunluğu Yakıcı bir yıldız kayar gözlerimin içine Kimi zaman anka kuşlarını gönderirim kaf dağına elçi Yokluğun aklıma geldiğinde deccala şarkılar söyletirim ölümden esintilerle Ve ben özlemim zamana anlatır dururum değişemeyeceğimi Başımı yasladığımda meşe masama Çatırtı sesleri gelir içimdeki ormandan Serin bir ürpertiyle yanarımda için için Sen şifalı sulara gem vurursun suyunu göndermezsin bana Ve ben özlemim küllerimi savururum altın bir kalp tasta ganj nehrine Buda rahiplerine verdim altın mührü Bu kadar saçmalığa inek kutsallığı denk gelir Firavun kuluna keops üçgeni hak görülmüşse Senin kulun kuluna kul olmuşsa ve ben özlemim der durursa Bilmem ki dualar hangi kapıyı açar.

hayat çocukken güzelmiş,gençken güzelmiş
hastalıklar,ölümler yokken güzelmiş.
dedem,babam,dayım varken güzelmiş
türkülerin adı yalancı efkarken güzelmiş.
saçım varken hayat tarak vermeden önce güzelmiş
insan sonunda gülermiş acılarda olsa