Nihat Genç anısına Şiiri - Murat Ülkü

Adı Nihat değil, İnat'tır aslında,
Trabzon'un dış mahallesinden yükselen bir seda.
Gönlünün şatosunda yaşayan, bilge bir eda,
Zorlukta eğilmeyen, soylu bir rüya.
Kendine efendi, hür bir kalemkâr,
Katıksız, duru, gönlü pırıl pırıl.
Tükenmez bir enerji, hiç durmayan bir pınar,
Metinleri volkan, sözleri gürül gürül.
Büyük sessizliğin içinden kopan çığlık,
Hakikate adanmış, gönül gözüyle bakan.
Gizlenenleri gören, çelik iradesiyle yazan,
Kaleminden sızan her harf, bir anlık ışık.

Sert görünür, bilirim, lakin ruhu ince,
Yaşama renk katan, iyilikle örülmüş.
Kimseyi satmaz, kendine ihanet etmez,
Yüreğinde kahinsel bir iyilik süzülmüş.
Merhametlidir o, fakat sevmedikleri de var:
Dalkavuklar, acımasızlar, utanmazlar hep dışarıda.
Namussuzlar, ahlaksızlar, vicdansızlar uzakta,
Kurnazlar, küstahlar, kibirliler, günahkârlar, hepsi diyarda.
Sırnaşıklar, kültürsüzler, nefretle anılanlar,
Para, makam, güç için onurunu satanlar...
Modern çağın canileri, ruhu paslananlar,
Onlar Nihat Genç'in yüreğine hiç sığmazlar.

İnsanın kendini alçaltmasını anlayamaz,
Hızla tükenen, şan şöhret peşinde koşan.
Zorbalığa başvuran, boyun eğip köpekleşen,
Onlar Nihat Genç'in dünyasına yaklaşamaz.
Dış güzellikle yaşayan, içi boş insanlara tahammül yok,
Kurnazlık bilmez, masumiyetini öldürmek istemez.
Karanlığa ezan okuyan, imanı tam, yüreği tok,
Saftır, utangaçtır, çekingendir, Anadolu'nun gülü.
Çorak topraklarımızda açan kırmızı bir çiçek,
Koparılmak istenir hep, çünkü güzel kokusu düşüncesi.
Medyada barınamaz, pazarlıktan anlamaz ki,
Esnaf yazar değildir, o özgürlüğün nefesi.
Mucize yürüyüşümüzün en genci, hep önde giden,
Nihat Genç, ülkücü bir direniş, devrimci bir ses, bitmeyen.