30.09.1995 tarihinde, eylül ayının sonlarında; yağmurlu, gri ve toprak kokulu bir sonbahar gününde dünyaya geldim.
Annem, okuma yazma bilmeyen; Malatya’da, kadınların çoğunlukla mutfak işleriyle sınırlandığı bir anlayışla yetişmiş bir kadındır. Dini inancı güçlüdür; boş vakitlerini büyük ölçüde ibadetle geçirir. Babam ise annemin tam karşıtıdır. Kaderin zıtlıklar üzerine kurulu olduğunu bilirim ama bu kadarının bize düşmesi de ayrı bir ironidir. Babam inanmakla birlikte dini ritüelleri uygulamayan, hatta oruç tutmayan bir insandır.
Tek evlat olmama rağmen, sanki babamın on çocuğu varmışçasına sorumsuzluklarla büyüdüm. Baba olgusu hayatımda hep eksik kaldı. Derdiyle dertlenen, yükümü omuzlayan tek kişi annemdi. Beni bugünlere getiren de bu dayanışmadır.
İlkokuldan ortaokula, liseden üniversiteye uzanan bu yolculuk boyunca hep mücadele ettim. Önce annemin, sonrasında eşimin desteğiyle ayakta kaldım. Aslında anlatılacak çok şey var; ben şimdilik yalnızca tanınmak istedim. Şiire neden ve nereden yakalandığımın ipuçlarını da bu satırlara serpiştirdim.
Şunu da bilmek gerekir:
Ben, gri metaforla yazan bir şairim.
Eserleri
GRİ BİR KOL
Açmadan da okunur bazı mektuplar,
yarım hikâyelerde tamıdır bir bütünün.
Bilemezsin umutlarla dolu ıskartalar,
bir gururun yüzüdür bu, hem de büsbütün.
Kabul ettiğin yerin neresindesin?
Geldi mi o koklamak istediğin bahar?
Merakıyız öylece… hem de herkesin…
Tablamda bin bukle gonca yanar.
Rahle huzuruna benzer o dopdolu bakışlar,
geçmişin izlerini serpen sık ve ince nakışlar.
Söylenecek çok şey var ama…
sen artık mutlu ol.
Ben, mazinin kulbundan asılı kalmış gri bir kol.
NİHAT AKARSLAN
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!