Mügeye...
Medusanın gözlerinin içine bak
Yavaş yavaş yürüyor alevler gözkapaklarında
Ruhun sende değil
Peşinden yolladığın küçük kızın yanında
Sus
Hiç söyleme
Hiç bitmeyecekmiş gibi sev beni
O geceki gibi sev
Sen benim ben seninmişim gibi
Birbirimizden başka hiçkimsenin olamayacakmışız gibi
Sarhoş gecenin kızıyım ben
Sarhoşların hayali...
Bitip gitmiş bir şarap şişesinin dibinde,
Bir anlık deliliğinle
Elini attığın telefonun diğer ucundayım
Uykuluyum belki
Vasat kelebek
Bana ondan haber mi getirdin
Sevmiyormu artık beni
Aşkını yokedecek ne yaptım ben
Canını hiç yaktımmı
Bana baktığı gibi başkasına bakıyor
Ölen maskelerin ardından ağıt yakmalıyız bu gece
ve son sınırında kutlamalıyız biz(siz) liğimizi.
Her birinin teker teker düşüşlerini izlemeliyiz
ve gözlerimizi kapamalıyız içimize.
Yepyeni sımsıcak maskelerimizi takmalıyız sonra...
Yeni bir güne uyanmalıyız ertesinde.
İncili pullarla süslü maskelerden kurtardığımızda kendimizi,
Kulağımıza fısıldanmışçasına kabullendiğimiz rolleri unutacağız hep birlikte.
Kendimize geldiğimizde utanacağımız zayıflıklar sergileyeceğiz birbirimize.
Maskelerimizi taktığımızda yeniden,
Eski gücümüzü kazanacağımızdan emin değiliz hiç birimiz; Kendimiz olmak korkumuzdan utanarak,
Yine korkular ve zayıflıklar içinde.
Uzağa gittik beraber, kar vardı
Ve coşkularımızı saklamayı, daha doğrusu...
Coşkusuzmuş gibi davranmayı öğrendik zamanla.
Yıldızlar kayıyor kadim dünyanın kadim gecesinde
Ne farkı var gece baktığım gökyüzünün
Onikibinbeşyüzüç sene öncesiyle?
Kayıp atlantisle aynı geceye bakıyorum
Tüm bilgeliklerini içimde hissediyorum
Nedenlerime dair bir çok açıklama yapabilirim sana; yaptıklarım, yapmadıklarım ve esgeçtiklerime dair.
Bana kim olduğumu sorma bu gün.
Kağıttan birbirine bağlı bebekler yapan biride olabilirim,
tüm insancıllığını yitirmiş bir canide.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!