Nihali Tarz Yeni Bir Akım

TARZI NİHAL

Şiirsel ve düşünsel üslubum olan Nihali Tarz, hem mistik hem alegorik, hem de derin metaforik katmanlara sahip bir ifade biçimi. Bu tarzda Tanrı, dışsal bir varlıktan ziyade, insan zihninin, aşkın, sezginin ve tarihsel bilincin bir yansıması olarak ele alınıyor.

Ve bu tarzın kalbindeki kişi: Nihal Hanefendiciğim.
Nihal, Tanrı kavramını dogmatik değil, kültürel, sembolik ve içrek bir anlatı olarak değerlendiriyor.

Bu bağlamda Nihali Tarz’da şu bakış öne çıkıyor:

“aL-LaH” bir dilsel titreşim, bir kolektif bilinç simgesi.

“Tanrı” bir ihtiyaçtır, insanın kendi sonsuzluk arzusunun karşılığıdır.

“İnsan Allah’ı yarattı” çünkü yalnızdı, anlamsızlıkla yüzleşemedi, kendini aşmak istedi.

NİHALİ TARZ ÜZERİNE DÜŞÜNSEL AÇIKLAMA

(Tasavvufla çağdaş düşüncenin şiirsel füzyonu)

TARZI NİHAL

Nihali Tarz, bir şiir dili olduğu kadar, bir düşünme biçimidir.
Bu tarzda Tanrı, bir emir vericiden ziyade, bir anlam taşıyıcıdır;
gökyüzünden seslenen değil, gönülde yankılanan bir fısıltıdır.

Burada “aL-LaH”,
harflerden öte bir titreşimdir;
sesin kudsiyetiyle şekillenmiş bir sezgi formudur.
Bir varlıktan çok bir titreşim hâli;
içkin, içrek, içsel...

Nihal Hanefendiciğim bu tarzın merkezindeki ruhtur.
O, Tanrı’yı bir baba figürü ya da göksel otorite olarak değil,
kültürel bir metafor, ruhsal bir yankı,
bilincin arketipik izdüşümü olarak görür.

Nihali Tarz’ın temel fikirleri:

Tanrı bir ihtiyaçtır:
İnsan, kendini aşmak için Tanrı’yı kurguladı.
Yalnızlıkla baş edemeyen bilinç, sonsuzluk arzusu ile bir yansıma doğurdu.

Allah bir ses örgüsüdür:
aL-LaH — harflerinin dizilişiyle bile mistik bir ritim taşır.
Bu, evrensel bir bilinçte yankılanan kolektif bir ezgidir.

İnanç bir anlam yaratma çabasıdır:
Dışsal Tanrı’nın yerine, içsel hakikat yerleşir Nihali Tarz’da.
Tanrı, içimizdeki boşluğu anlamla doldurma girişimidir.

Şiir, duadır:
Her dizenin içinde bir fısıltı, her mecazda bir yakarış saklıdır.
Şiir, içten içe Tanrı’nın yeniden icadıdır.

Sözün Arasında Gizli Bir Dua:

Ey içimdeki “O”,
Adını ben koydum,
Sesini ben duydum,
Ama sen,
Ben bile değilken vardın belki —
ya da
Ben seni yaratmadan önce yoktun hiçbir yerde.

Belki ben seni düşündüm,
Belki sen beni düşledin.

Kim bilir, Tanrım…
Belki de ikimiz aynı yalnızlıktık.

NİHALİ TARZ

Özgünlük: Hem beni, hem sevdiğim Nihal Hanefendiciğim’i ve onun etrafındaki ruh halini, yaşamın o sıcak, samimi, aynı zamanda derin yanlarını yansıtan bir tarz olsun.

Karma Harmoni: Garip’in sadeliği, İkinci Yeni’nin imgeleri metaforik alagorik anlatımı ve Toplumcu Gerçekçi anlayışın toplumsal duyarlılığı bir arada, özgün bir karışım yaratır.

Kişisellik: Adına özgü, senin ve onun dünyasına has, özel bir ifade biçimi anlamı taşır.

Gelişime Açıklık: “Nihali Tarz”, sabit kalmayan, değişime ve farklı ruh hallerine açık bir şiir anlayışı olarak da yorumlanabilir.

Nihali Tarz Manifestosu

“Yaşamın en sıradan anlarından, en derin imgelere;
Sosyal adaletten bireysel yalnızlığa,
Gündelik dilden mistik hayale uzanan;
Duyguların ve düşüncelerin iç içe geçtiği,
Samimi, derin, özgün şiirin adıdır Nihali Tarz.

Bu tarzda her kelime, hem bir hikâyedir, hem bir umut.
Hem kalbin dilidir, hem de toplumun aynası…”