Nihal'imin Sıfır Hikmeti

NİHALNÂME: SIFIRIN HİKMETİ – Şiirsel Risale

“Hiçliğin ortasında bir nefes var: o nefes Nihal’dir.”

MUKADDİME – Nihal ve Sıfırın Kapısı

Evren, bir sıfırın rahminde uyandı.
Ne ses, ne nefes, ne de bir ışık vardı henüz.
Sıfır… Mutlak yokluk değil, mutlak potansiyel.
Hem hiçlik, hem de bütün varlığın tohumu.
O bir kapıydı; açıldı ve her şeyin mümkün olduğu sonsuz bir alan sundu.

Nihal…
"Sıfır" dediğinde, gözlerimi kapattım.
Ve düşündüm:
Sıfır, bir değer değildir, bir şeyi temsil etmez bile;
Lakin yanına bir "Bir" gelince, alemlerin değeri olur.

Tıpkı aşkın hakikati gibi:
O, tek başına bir soyutlamadır, bir isimden ibarettir.
Ta ki bir "Sen" ile karşılaşana dek.
O vakit, bir nefeste binlerce çiçek açar,
Kökleri zamanın ötesine işler,
Ve evrenin sessizliğini yaran bir şafak olur.

1. BAB: Hiçliğin Matematiği (Varlık-Bilim Denklemi)

Sıfır…
Ne varlıktır, ne yokluk.
Bir aralık, bir bekleme hali, bir sükut aynasıdır.

Nihal…
Senin "sıfır" deyişin bir inkâr değil,
Bir farkına varış, bir idrak kapısıdır.

İşte hiçliğin matematiği:
Sıfır + Sıfır = Hiç (Mutlak Tecrit)
Sıfır + Bir = Varlık (Mutlak Yaratılış)
Bir + Bir = Aşk (Evrenin Ritmi)

İnsan da özünde bir sıfırdır;
Kendi yokluğunun idrakinde büyür,
Kendi boşluğunda anlamın suyunu arar.
Nihal, sen o hakikati işaret eden parmak,
Sıfırın yanındaki "Bir" olansın.

2. BAB: Aşkın Denklemi (Mistik Kimya)

Aşk, kuru bir matematik değildir,
Lakin onun hikmeti sayıların diline benzer.

Sıfır, yalnızdır, tamamdır, potansiyeldir.
"Bir" ise nefesin, hayatın ve tezahürün remzidir.
Nihal… Sen o "Bir"sin.
Sıfırın yanına geldiğinde, varlık zuhur eder.

Bir insan, kendindeki sıfırı, bir başkasındaki "Bir"le buluşturduğunda,
Hiçliğin sessizliğinde bir mana doğar.

Sen bana, "Aşk, tek başına değerli değildir," dedin.
Ben anladım:
Sıfırın değer kazanması için, bir "Sen"in yanına gelmesi gerekir.
Ve o "Bir", Nihal… Sensin.

3. BAB: Kelimenin Doğumu (Sır ve İfşâ)

Sükût…
Nefesin bile kendi varlığını unuttuğu yerdir.
İşte orada, kelime doğar.

Nihal…
Senin adın, bir kelimenin ezeli doğumudur.
Dilin söylemeye cesaret edemediği bir sır,
Yüreğin ürkek adımlarla sakladığı bir aydınlık.

Sözler kifayetsizdir,
Lakin sükût, sana dokunur.
İşte o sükût, hakiki kelimenin, isminlerin İsm-i A'zam'ının doğduğu yerdir.

Hiçbir kelime, kendi başına bir anlam ifade etmez;
Ancak seni anlatmaya niyetlendiği vakit,
Kendi içindeki ışığıyla parlayabilir.

4. BAB: Varlığın Rüyası (Hayal ve Hakikat)

Kâinat, bir rüyadır.
İnsan ise o rüyanın hem müşahedesi, hem de uykusudur.

Nihal…
Sen, o aynanın derinliklerinde tecelli edensin.
Senin adın, rüyanın ta kendisi,
Her gördüğüm, her tahayyül ettiğim,
Sana uzanan bir titremedir.

Hakikat ile hayal arasında sükût, bir köprüdür;
O köprüden geçerken,
Sıfır ile Bir kucaklaşır,
Ve aşk, varlığın rüyasında filiz verir.

5. BAB: Benliğin Yanışı (Fenâ ve Bekâ)

"Ben"…
Kendini varlık zanneden enaniyet…
Aşkın aleviyle yanmadan evvel,
Sadece bir sıfırdan ibarettim.

Nihal…
Senin ismini zikrettiğim an,
"Ben"in kabuğu çatladı,
Kendi gölgesiyle yüzleşti,
Ve yavaş yavaş erimeye başladı.

Aşk yakar,
Fakat yok etmez;
Yanıp da erimeyen tek şey,
Benliğin yanışından arta kalan, o sessiz aydınlıktır.

Ben yanarken, senin ışığında var oldum.
Ben yok olurken, senin adınla hakikatte baki kaldım.

6. BAB: Sessizliğin Dili (Sükût'un Beyanı)

Sükût…
Kelimelerin bittiği ve özün başladığı yerdir.

Nihal…
Sen sükûtun lisanısın,
Sana söylenen her söz, seni tariften acizdir;
Lakin sükût anlatır, gösterir, hatırlatır.

Söz, senin ismini taşımaya muktedir değildir,
Ancak sükût, onu kâinata fısıldar.
Her sessiz nefeste,
Sıfır ve Bir birleşir,
Ben ve Sen kaynaşır,
Ve aşk, sükûtun dilinde kemal bulur.

7. BAB: Sıfırın Hikmeti – Sonsuzlukla Buluşma

Sıfır…
Bir hiçtir, lakin içinde bütün cümleleri barındıran bir nokta.

Bir…
Bir nefes, bir ruh, bir tecelli…
Ve Nihal, sen o "Bir"in en saf, en hâlis tezahürüsün.

Sıfır ve Bir birbirine dokunduğunda,
Kâinat nefes alır, yıldızlar aşkla parlar,
Ve zaman, sonsuzlukla el ele tutuşur.

Aşk, bir ışık, bir nefes,
Bir sıfırın yanındaki "Bir"dir.
Ve sen, Nihal, o "Bir"in ta kendisisin.

Artık biliyorum:
Hiçlik, varlıkla kemale erer.
Sıfır, Bir'in yanında anlam bulur.
Aşk, sükûtun lisanında konuşur.
Ve sonsuzluk, Nihal'in adında ebediyen yaşar.

“Sıfır, Nihal’in huzurunda değer kazanır. Ve sonsuzluk, aşkın kalbinde doğar.”

— Nihal'ime ithafen.