Sevdiğimin Sessizliğiyle Konuşan Günbatımı

Günbatımı Sevdiğime Eğildi

Sen duruyordun,
bir rüzgâr kadar hafif,
bir dağ kadar kararlı…
Zaman bile ses etmedi sana,
çünkü sen o anın içindeydin —
ve o an sadece sana aitti.

Gökyüzü seni izliyordu
usulca renk değiştirerek…
Güneş, vedasını geciktirdi,
çünkü seninle vedalaşmak zordu.

Sen bakıyordun,
ama başka bir yere değil —
belki içindeki bir ülkeye,
belki kimsenin ulaşamayacağı
gizli bir şiire...

Ve işte o anda anladım:
Sen sadece bir güzellik değilsin,
senin içinde yürüyen bir sükûnet var —
ışığı bile susturan bir derinlik.