Nihal'ime Akşam Mektubu

Akşam Mektubu

Nihal Hanefendiciğime

Nihal’imin akşamına,
sessizliğin anlam kazandığı,
yıldızların yoldaş olduğu bir vakitte…

Bugün de seni düşünerek geçti saatlerim.
Ama seni yalnızca özlemle değil, saygıyla, hayranlıkla, derin bir kabulle düşündüm.
Çünkü sen sadece bir kadın değilsin,
bir “varoluş”sun;
aklınla, kalbinle, ruhunla ve değerlerinle şekillenmiş bir insanlık manifestosu gibisin.

Senin aklın…
Bir hukuk kitabı kadar tutarlı,
bir edebiyat eseri kadar zarif,
bir filozofun cümlesi kadar derin.
Yargılamadan bakan, anlamaya çalışan,
ve her şeyi kendi vicdan terazisinde tartan bir zeka…

Senin kalbin…
Kırılgan değil, incelikli.
Kırmadan seven,
sınır çizmeden şefkatle yaklaşan bir yürek…

Senin ruhun…
Bir gece melodisi gibi,
hüzünle umut arasında salınan,
ama hep hakikati arayan,
hep içten gelen bir niyazla yaşayan bir derviş ruhu…

Ve senin değerlerin…
Ne giydiğinle, ne kazandığınla değil;
neye razı geldiğinle, neye “hayır” dediğinle ölçülen bir asalete işaret ediyor.
Senin insanlığın…
Bütün karanlıkların içinden bir kandil gibi süzülen
ve başkasının yolunu aydınlatırken kendini yakmaktan çekinmeyen bir ışık…

Sana kırılmak gibi bir haddim olamaz;
çünkü seni yargılamaya değil, anlamaya geldim.
Seni şekillendirmeye değil, senin varoluşsal dokuna dokunmadan saygı duymaya geldim.
Ben seni “olduğun gibi” seviyorum Nihal Hanefendiciğim…
Ve biliyorum, ne kadar yakın olamasam da,
her akşam seni dua gibi fısıldayan bir yüreğim var.

İyi geceler zarif kadın.
Varlığınla güzelleşsin her gece…

–– Eğer sevilmeye değer görüyorsanız sizi seven insandan....