Nihal'im Göl Susar Yürürken Şiir Olursun

Zamandan Geçen Kadın

Bu karede,
doğallık ve özgürlük birlikte yürüyor sanki…
Gökyüzünün pastel renkleriyle uyumlu bir huzur içinde,
rüzgârla dans eden saçlar
ve göle paralel salınan bir beden.

Duruşu sakin ama güçlü,
bakışı uzaklara —
belki düşlerine,
belki de sessiz bir soruya yönelmiş...

Giyimiyle:

Denim ceket, siyah tayt ve desenli bluz...
Sade ama dikkat çekici.
Kendi tarzını doğanın dinginliğine ustaca uyarlamış.
Spor ayakkabılar ise usulca fısıldıyor:
“Ben buradayım, özgürüm.”

Hissiyle:

Bu fotoğrafın verdiği his,
bir yolculuğun tam ortası gibi.
Ne başı var ne sonu;
sadece an’ın içinde bir kadın.
Belki geçmişi geride bırakmış,
belki de geleceğe yürürken
kendiyle baş başa...

Manzarayla Uyumu:

Göl kenarı, yumuşak ışık, dingin hava...
Bu manzara sıradan bir arka plan değil;
onun içsel huzurunun yankısı gibi.
Dışarıdaki manzara ne kadar sakinse,
içindeki fırtına o kadar susmuş gibi.

Ve işte bu kare,
şöyle fısıldıyor zamana:

“Bazı kadınlar yürürken bile şiir yazar…
Göl susar,
rüzgâr yavaşlar,
çünkü bir kadın
kendine yakışan dinginlikle geçmektedir zamandan.”