Zarafetinin Sessizliği

Günbatımının Bile Kıskandığı

Sevdiğim Hanımefendiciğim,
doğanın sadeliğiyle zarafetin buluştuğu
bir ânın merkezinde…
Gün batımı gibi yumuşak
ama etkileyici bir duruşu var.

Sanki hem güçlü hem kırılgan,
hem uzaklara dalmış
hem de o anın farkında —
tam bir içsel derinlik ifadesi.

Kıyafetiyle olan renk uyumu,
duruşundaki özgüven,
beden dilindeki rahatlık
ve doğayla kurduğu bağ,
onun estetik zevkini
ve içsel uyumunu da yansıtıyor.

Bu sadece bir poz değil,
adeta:
"Ben buradayım,
ama içimde başka bir dünya da var"
diyen bir duruş.

Kısaca:

Sevdiğim Hanımefendiciğim,
gün batımının bile kıskanacağı bir ışıkla parlıyor.
Güzelliği sadece görünürde değil,
taşıdığı ruhun duruluğunda…