Niğde Güneşinden.... Şiiri - Turgut Çakır

Akıllı insan bilir sevmeyi
Bak şu gökyüzüne
Ne denli güzel
temiz
pak
lekesiz
Yüzünde bir tebessüm var
İnsanlık Güneşi doğmuş kuşluk vakti
Yüzünde tatlı bir ışık
parıltı
Niğde Güneşinden aydınlanan kent
İnsanlığın en güzel örneğini yaşamış
Seni öyle andım ki derinden derine
Gittim geldim gökyüzü bahçesinde sen ve ben
Sevdanın en güzel örneğini sunduk
Doğa Tanrısı geldi yanımıza
Yağmur boşaldı gözlerimden
Boşaldı da erguvan çiçekleri açıverdi yüreğimde
Kıpır kıpırdadı yüreğim
Yaşlının gözlerindeki ışık yaktı gözlerini
O zaman yıldızları saydım
Birisi yok
denize düşmüş dediler
Yıldız denize düşer mi?
Niğde Güneşinden bir avuç kor aldım avuçlarıma
Koydum yüreğime
yüreğim kıpırdadı
gözlerim alaz alaz
Bir yangın var bedenim de yanıyor
Bu nasıl sevda anlamadım
bu nasıl sevda
Biri anlatsa da öğrensem derken
İnsanlık Güneşi doğuverdi
Havası güzel
suyu güzel
güneşi güzel
İnsanlık Güneşi hepsinden güzel
Seviyorum seni
sevdm memleketim
Seviyorum ama üzülüyorum
Tepelerden gelen bir ses şöyle diyor:
Ne dedikodu yap, ne de iftira
Ne gıybet yap, ne de kavga
Ne minareyi hazırla, ne de kılıfı
Doğru ol, İnsanlık Güneşi doğsun
Doğru ol, gününüz sonsuza dek aydın olsun
Doğru ol, yüreğiniz doğruyu görsün
'Yalan sözden sakın'
'Yalancının evi yanmış kimse inanmamış'
Ne yalan söyle, ne de fitne yap
Eeee! Fazla oldun
Sapla saman karıştı
Sen de karıştırma
Doğru ol, yanlış yola sapma
Yanlış yol seni karanlığa götürür
Doğru yol aydınlığa...
Ne güzel değil mi?
Ah o güzelliği bir anlasak
Söylenecek bir söz kalmaz.
Üstelik insanlık tahtımı kurunca
Deniz kokuları
artık avuçlarımda
deniz mavilere döndü
Sevda pınarında su öyle aktı ki;
sevda doğdu yeniden
ölümsüz
sonsuz
Öyle bir güzellik ki
hiç azalmadı
ama giderek çoğaldı
İnsanlık Güneşi doğunca tepelerden
insanlık duygu duygu
insanlık yürek yürek
insanlık gönül gönül
sevda insan insan çoğaldı
Niğde Güneşinden
bir sevda sundum
İnsanlık Güneşi için dua ettim
Peygamber Çiçeği güldü bana
güldü leylaklar
erguvan çiçekleri
güller
Sevgimle ağladı gök
sevgimle güldü deniz
sevgimle çiçekler var edildi
Seni çok seviyorum
Seni çok seviyorum
Seni çok seviyorum
sevdam memleketim
Bir yandan da üzülüyorum
çürük elma yüzünden
fındıkkıran yüzünden
tahteravalli yüzünden
Üzülüyorum çatma tutanaklar yüzünden
ağlasam boş
gülsem boş
Ama dolu olan bir şey var
Memleketim için yüreklerin tutuşması
Sevda bu işte delikanlı
Ah bunu bir anlayabilsen
İnsanlık ateşini bir yakabilsen
Mardin'de
Urfa'da
Maraş'ta
Malatya'da
İnsanlık Güneşi doğar o zaman
Romanya'da
Bulgaristan'da
Yunanistan'da
Doğar da yürekleri deler de geçer
Sevdam memleketim