Nigâr Şiiri - Efe Güngör Gülsever

Baktım nigârına, gözlerim söyleşti içimle
O vakitsiz gidişin düştü yine aklıma
Çocuktum bilmiyordum ya tabi veda nedir
Neden gidilir bir küheylan gibi uzaklara

Gözlerim dalıyor o eski, solgun nigâra
Bir çocuk gülüşü kalmış, silinmiş zamanla
Sesin hâlâ yankı, gecenin en derininde
Gidip de sır olanı soruyorum hayâla

Bir yağmur olup indim o eski sokaklara
Tozunda kayboldum seni çağıran sesimin
Zaman usulca örttü o ilk yarayı
Çocukluk ağlamam şimdi bir ırmak şarkısı

Şimdi hangi denizde yıkanır o benliğin
Hangi kuş tüyünden süzülür sesin
Ölüm bile unuttu seni, bense hâlâ
Bir çocuk sesiyle 'Gel' diyorum karanlığa.