Niçin Ah-u Efgan Eylersin Bülbül

Hazansız bir baharda senin için açtı gül,
Sen niçin ağlar, ah-u figan eylersin bülbül,

Hasretlere yanıp sefil olmak mı niyetin,
Düşünme el bağını kendi gülünle yetin,

Ardında intizar bırakıp giden ne bulur,
Bekleyen cananından giden canından olur,

Seherde gül tahtına aşk saltanatını kur,
Ki, nevbaharla gelen her bağ sana yurt olur,

Aşk ile bu vadiler olur yemyeşil, hep şen,
Gezersin salınarak için şen olur, dışın şen,

Dilinde yankılanır o ilahi nağmaler,
Bad-ı saba ya bir sor gül seni nasıl bekler,

Yaklaştıkça heyecan artar o kutsal vakte,
Yüzbin seher sarsa akşamlar içinde ukte,