Nice insanlar bilirim,
Ölüm korkusuyla benizleri sararmış.
Bilinmez diyarlarda,
Saraylar, köşkler, huriler ararmış.
Nice insanlar bilirim;
Hayatını molla gibi yaşardı.
Ölümlü dünya evini,
Devamlı sanan gafiller, bakıp şaşardı.
Nice insanlar bilirim;
Sırtında cübbe, başına sarık takıp.
Gündüzleri böyle dolaşır,
Geceleri sabahlara kadar gözyaşı akıtıp.
Nice insanlar bilirim;
Melekler gibi kıyamda dururdu.
Ölüm yakalasa onları,
Olsa olsa herhalde secdede bulurdu...
Nizamettin Özel
Kayıt Tarihi : 9.3.2007 10:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!