Nezaket "toprak kokan şiirler"

Söz düşer gönlün kapısına sessizce
Üslup ne bir yasadır o, ne bir korku,
Bir aynadır insana kendini gösteren.
Nezaket, zarafettir, erdemdir, bilgeliktir

Kelimeleri tartmadan konuşmamaktır.
Bir susuşta öğrenmektir, tevazuyu bazen
İnsanın özü, bilgisinde değil, bilgeliğindedir
İnsanın gönül evine sığdırdığı inceliktedir

Derken, Yaradan’ı anarsın, aynı nefeste,
Yaratılanın kalbini de incitmemeyi hatırlarsın.
Nezaket ruhun denge taşı felsefe, aklın terazisidir,
Bil ki her insan, Nezaketle taçlanmadıkça eksiktir.