Neyleyim Şiiri - Mehdi Alsaç

Senin ismini duyunca, düşmeyen başı neyleyim
Senden bir parça görünce, akmayan yaşı neyleyim
Otağını gel gönlüme kur efendim
Seni görmeyen bu gözü, kaşı neyleyim

Senden asırlar kadar uzakta, yalnızım
Canıma en yakın sensin, sensiz ben yârsızım
Sen yoksan Gül Sultan, karakıştayım baharsızım
Sen aç yatarken, ben ekmeği aşı neyleyim

Sensiz sönmeli kamer, her yan karartmalı
Hasretinle çatlamalı kalbim, ciğerim kanatmalı
Bulabilmeliyim heryanda, bana herşey seni anlatmalı
Senin basmadığın toprağı taşı neyleyim

Seni hiç görmeden senin aşkınla yanmak
Avâre mecnun gibi çöller aşıp dolanmak
Kopana kadar bu dil her daim seni anmak
Senin üflenmediğin kuru kamışı neyleyim

Ümmetî diyen, sana layık bi ümmet olamadım
Binler yanlış içinde bir doğruyu bulamadım
Hep seninle olmak istedim, sensizlikten kurtulamadım
Senin giymediğin mintanı, kumaşı neyleyim

Neyleyim bu canı, sana siper edemedim
Sen bir yol gösterdin ben hiç gidemedim
Bir mum kadar olamadım, eriyip bitemedim
Senin olmadığın yazı kışı neyleyim

Dert sana ulaşmak değilse dermansız kalsın
Şehadetler dolansın dilime, ruhumu benden alsın
Aşkın filizlensin her yanda, bir kökte bana salsın
Sana bakmayı bilmeyen boş bakışı neyleyim

Kapında beklemeyen örümceği, kuşu neyleyim
Senin bulunmadığın hayâli, düşü neyleyim
Uhud her anlatılıp, seni andığımda
Sızlamayan kalbi, kırılmayan dişi neyleyim