Neylerim Sensiz Şiiri - Meltem Albayrak

Ayrılık rüzğarları eser,
Bu şehirde akşam olunca.
Yapraklar salınır,
Düşer dalından usulca...

Her gece ayrılık çanları çalar,
Saat on ikiyi vurunca...
Kapanır ellerim kulaklarıma,
Sensizken puslu yanar ışıklar...

Ayrılığın ilk sabahında dünü aradım,
Yalnızlığın kapısını o gün araladım.
Güneş vurdu odama perdeyi kapadım,
Aradım seni her yerde adım adım...

Gezdiğimiz kumsalda dolaştım,
Elimdeki taşları denize fırlattım.
Dalgalandı deniz aheste aheste,
Sensiz bir kuş gibi yaşıyorum kafeste!

İçimde açan gonca gül soluyor sensiz,
Gönül bir güle hasret sen gülsün dikensiz.
Şakıyan bülbüller ötmüyor artık,
Bir de beni düşün neylerim sensiz?