Neyi kaybettim ki bulamıyorum
bir şey vardı demek
yüzüme güller serpebilirdi
bu planın bu hayallerin
içinde sen de var mıydın
sen kimdin ki
yedi kat yerin altına mı inmiştin
şeytan mı aldı götürdü
bilirsin bilirdin biliyordun
orta yerde buluşabilirdik oysa
ortak bir kadere parmak mührüyle
önceliğimiz neydi öncemiz nasıldı
dört ayak üzerine düşemeyen kaderlerimiz
bize ne neler yapmakta
hangi dağın keçisi
hangi dağın çobanıydık
bizden evvel de biz var mıydık
kaybolanlar ne yenileri bulunanlar neler di neydi ki
sensizliğim bensizliğin kırlarda kolkola
coşuyor belki de belki de buluşuyoruz
ayrı biribirimizden uzak bölünmüş
parçalanmış gözüksek de
bir şarkının nakaratı bir udun teli
piyanonun tuşu muyduk
bizi kimler tuttuşturdu ellerimizden
ortadan bıçakla keser gibi kim ayırdı
siz tek bir beden tek ruh diyen o görünmez
işte aşkınız dediyse neden şimdi yoksun bende
ben sende yokum
toprağın gözü seyirdiğinde bir güzellik yapabilir
seni bana beni sana karabilirdi
gözlerimin bebeğinde bir sen dururken
başına çorap örülmüş aşkımız nerde
neresinden vuruldu çocukluğumuz
sevincimiz
bu ne acımasız gölge
bu ne yakıcı güneş
Yüksel Nimet Apel
Yüksel Nimet ApelKayıt Tarihi : 9.8.2016 11:23:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!