Neye Yarar Şiiri - Durmuş Yığman

Güller açar yanağında gülünce.
İçim yanar sen yanıma gelince.
Güzellik var, saçın uzun, bel ince
Neye yarar kollarım boş kalınca.

Ballar akar dudağından dilinden,
Saramadım ben incecik belinden.
Koklamadım taze açmış gülünden
Neye yarar koklamadan solunca.

Bakışların beni yakar kül eder.
Gözyaşlarım akar sanki sel eder
Esirinim aşkın beni kul eder
Neye yarar azat edip salınca.

Kaşların yay, kirpiklerin sanki ok,
Ger yayını, çek okunu korkum yok,
Benim zaten sayılamaz derdim çok
Neye yarar dermansız dert olunca.

Durmuş’ um ben, hep dertlenir dururum.
Susuz kalmış fidan gibi kururum
Bir gün ben de kara toprak olurum
Neye yarar sevemeden ölünce.

Durmuş YIĞMAN