Neye efkârandın giydin morları,
Yakın iken uzak ettin yolları.
Aşkım için büyüttüğüm gülleri,
Neden gittin el âleme yoldurdun?
Seven olsan derde merhem olurdun,
Gönül telin titrer, beni bulurdun.
Madem ayrılmaktı gizli muradın,
Niye yaktın aşk ocağım, kül ettin?
Sana meftun iken gönlüm yaralı,
Hançer gibi sözün bağrım paralı.
Dost bildiğim elde düğün kurulu,
Beni dertler ile baş başa koydun.
Ozan Güner der ki: Bitmez bu sevda,
Yürek yanar, derman bulunmaz asla.
Hani derdin: “Başın göğsüme yasla.”
Niçin beni ömrüm boyu ağlattın?
Ozan Güner Kaymak
Amsterdam – 06.09.2025
Kayıt Tarihi : 6.9.2025 16:31:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!