Neydin Sen? Şiiri - Şair Nebevenim

Neydin sen?
Bİr rüzgar mıydın da
Şöyle bir esip geçtin?
Yapraklarını döküp, dallarını kırdın
İçimdeki duygu çınarının!
Yüreğime ebediyen
Arzusunun çekirdeğini bıraktın,
Bedenim alev alev tutuştu...
Böylece sonsuz hayat
Musahas bir varlık kadar yaklaştı ruhuma,
Az ötede dikili duran...

Neydin sen?
Bir ışık demetiydin de,
Rabbim bu demeti
Çok güzel yarattığı
Bir kalıp içinde mi sundu bana?

Bir ayna mıydın ki,
Gözlerimi kaybettim içinde,
Ve şimdi ne seni ne de kendimi görebiliyorum?

Neden bir an pençelerine varana değil de
Bana açtın gönlünü?
Sonra başka diliminde zamanın,
Kapılarını bile bile kapattın son günde;
Esrarlı bir havaya bürünerek...

Bir şiir miydin;
İçimi dolduran,
Gizemli mısralarıyla, intizarıyla?
Şimdi her mısra boşluğuna asılı kaldı
Yalnızlığım...

Bir mısra mıydın;
Kuşların geceleri ruhuma anlattığı?

Bir efsane miydin;
Çağların ötesinden kopup gelen?

Yoksa bulutların kulağıma fısıldadığı
Bir name miydin?

Neydin sen?
Esrarlı bir havaya