Neydik ne olduk.

Ne idik de ne olduk,bakın bugün bizlere,
Kalkardı dedelerim,seherde teheccüde,
Şimdiki gençlerimiz,bakarlar internete,
Geçer sabah namazı,kalkarlare ikindide.

Ecdadımız koşardı,hep cepheden cepheye,
Koşuyor şimdi herkes,faizli krediye,
O günde yoktu katık,bir çeşitti yemekler,
Dökülüyor bugün de,hep çöplere ekmekler.

Annelerim ağlardı,namazım geçti diye,
Bugünde annelerim,bakıyor dizilere,
Mahalle çeşmesinden,taşırdı kırbaları,
Şimdi modern evlerde,akıtırlar suları.

Elbise üç taneydi,günlük,işlik,bayramlık,
Şimdi sabah akşamda,giyiyorlar seyranlık,
Fakir hali bilmezler,yoksulu düşünmezler,
Biriktirip parayı,zekatını vermezler.

Okumazlar Kur'anı,namazları kılmazlar,
Kirada oturanı,hiç adamdan saymazlar,
Evlerin içi güzel,müsafiri koymazlar,
Araba herkes de var,yolda görse almazlar.

Koltuk halı gümüşlük,doludur bütün evler,
Cemaat olsak desen,camiye gönderirler,
Değer yoktur büyüğe,sığıntı anne evde,
Otomatik gelinler,elinden gelmez kahve.

Sohbet olmaz evlerde,herkes odasındadır,
Anne dizi kovalar,torun masasındadır,
Pimaştır pencereler,ezanı duyurmazlar,
Parası olmayanı,meclislere koymazlar.

Geldi dünyanın sonu,bugün herşey bozuldu,
Evden kaçtı melekler,şeytan eve kuruldu,
Sözün geçmez Hüdayi,evinde çocuklara,
Gelmiyor elden bir şey,yalvaralım Allaha.

18.04.2017//KIRIKKALE