Kanadı kırık bir serçeydim
Dünya ya gözünü kapayan,
Kırılmıştı umutlarım
Dipsiz kuyularda saklanan…
Açmıyordu umut çiçeklerim
Solmuştu dalında bir bir
Savrulmuştu acı esen,
Rüzgarın selinde…
Güneş ısıtmıyordu bedenimi,
Üşüyordu kalbim,
Yemyeşil ovaların vadilerin
Ayazında…
Çiğ damlası yağıyordu gönlüme
Her gün daha da artarak
Yalnızlığımın incileri dökülüyordu
Gözlerime …
Kimi zaman bir şarkı,
Bir şiir yakıyordu,
Yüreğimin ince ince
Damarlarına…
Bir gün ansızın;
Bir ışıktı kanadımı saran,
Bir eldi yüreğimi deren,
Geceyi gündüzüne boğan
Mutluluktu yüreğime düşen,
Bir sevinçti çığlığa dönüşen,
Bir yangındı vazgeçemediğim…
Bu aşk mıydı?
Rüzgarına kapıldığım…
Beni benden alan…
Yoksa,
Sevda yelimi yüreğimi titreten….
Yokluğunda hüsrana salan
Varlığında yaşama bağlayan
Söyle, neydi,
Yüreğimi
Yüreğine bağlayan….
Neydi …
Kayıt Tarihi : 17.2.2009 15:26:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!