Ney soluğu, hazin insan-ı kâmili söyler.
Ney inler, benliğim vuslat şarkısı dinler.
Neyleyim dünyayı, nefesler mevlâyı özler.
Neyim ben boş içim, ayrılık şarkısı söyler.
Yokluk varlık, bizlere has perde imiş.
Yoku var.varı yok eden; yüce Mevlâ imiş
Var imiş bunca insan hep “ben! ” der imiş.
Ney-i kâmiller var. ”ben, senim”der imiş.
Kayıt Tarihi : 10.6.2009 18:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)