nereden geldiyse aklıma
bir şarkı dolandı dilime.
kimbilir daha ne kadar
şarkı yazılacak böyle
işe yarar ümidiyle,
ulaşılamayan sevgiye sevgiliye.
işte yine nöbet değişti,
güneş yerini yıldızlara ve aya devretti.
belki de onlar hiç gitmemişlerdi,
yalnızca güneşten çekinmiş,
bir köşeye ilişmişlerdi.
artık gökyüzü kapkaranlık,
ne olur gitme,
bir yerlere.
otur ve konuş benimle.
biraz olsun anla beni.
eğer istemiyorsan
hiç durma ve git bence,
her zaman gelir misafirler.
onlar olmasa çekilir mi tatiller?
onarla geçti nice ömürler.
bazen ev sahibi,
bazen misafir oluruz bizler.
her zaman sevilirler.
yine bir yolculuk var ufukta,
her yılki garda,
bekliyorum bavullarımla.
ben ne yapacağım oralarda?
belki kalacağım ömür boyunca
belki usanacağım bir haftada.
işte bugünkü konu:
herşeyin vardır bir sonu.
bazıları inkar etti ama,
çoğu kabul etti bunu.
şimdilerde ise
heryer hatıralarla dolu.
herkes söyler;
taşı toprağı altın.
peki bu altınları
ne zaman sattın?
gelen pişman
kalan da gidene
ne çok şiir var İstanbul hakkında.
gizemli bir hüzün var burada
dünyanın en güzel şehri olsa da.
yaz başlangıcındaki sevincin umudun
yerini aldı şimdi ayrılıklar.
ağlayanlar,söz verenler ve gözyaşları.
dünya ve rüya,
hayat birinde başlar göz açınca,
diğerinde kapayınca.
ikisinde de hergün farklı macera,
bitmesi zor gelir insana.
keşke bu kadar kısa olmasa
herkes düşünceleriyle
yolda,evde,okulda,işte
bazıları herşeyden uzak
dalmış hayallerine.
konular hep aynı;
para, aşk,sınav...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!