Hadi geç git kalbime basa basa
Ki
Görseydim sende aşkın ateşini
İnan bana
Dudaklarımı yakarcasına
Eriyip karışırdım
Ne kadar uzakta olsa da,
Bilmiyor ki en içimde aslında.
İçimin en solunda.
Yüreğimin içinde,
Kendimden bile sakladığım en dokunulmaz köşede...
Tek bir gün utanmadım sevmekten
Gocunmadım her saniye kalbimde yeni bir özlem büyütmekten.
Başkaları gurursuzluğa vurabilir
Gidenin ardından ağlamayı.
Onlara hiç aldırış etmedim
Geceler boyu durmadan yokluğuna gözyaşı döktüm.
İnan!
Sen unutmaya yeltenirsen beni
Yüreğim seni bağışlamaz
Ama senden de aşağı kalmaz.
O da unutmak için
Aklımı kovar başımdan.
Ne gerek vardı sesini duymama,
Telefonuna cevap vermeden
Tasarlamıştım her şeyi kafamda…
Sesimin soğukluğundan anlayacaktın,
İçiminde artık sana soğuduğunu.
Senelerdir yaktığın canıma karşılık,
Hayallerimi toplama vakti,
Her biri bir daha kurulmamak üzere,
Açılmayacak olan çeyiz sandığında…
Hani bir hayatı birlikte geçireceğimizi sandığında,
Beraber aldığımız,
Kapkara o sandık…
Hep seni aradım ben
Bir annenin yavrusunu kaybettiğinde
Feryat edip,gözünü karartır gibi,
Feryatlarımla karartıp tüm dünyayı,
Yüreğinin ışığını aradım…
Bir çocuğun oyuncağı elinden alındığında,
Dinle beni.
Aşkımızı ispatlamaya
Çalışmayalım kimselere.
Bırakalım sevgimizi
Yeni doğan bir bebeğin kalbine,
Onun masumluğunla
Her insan korkaktır aslında,
Gecenin karanlığında fark edilmemek için
Siyahlara bürünecek kadar…
Ve her insan bir parça yalancıdır,
İçi kan ağlarken
Nasılsın sorusuna iyim diyebilecek kadar…
Gitmekle gidilse,
Her adımımda bir anımı bırakır
Buradan fizana kadar uzanırdı yolum…
Gel gör ki;
Çocukluğumuzda yarım bıraktığımız lokmalarda
“Arkandan ağlar” sözüne kandığımız gibi,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!