Zaman yok yeni umutlara
Herşey silik buğulu bir camdan bakar gibiyim hayata
Gençlik denilen, bir hızlı kanmış damardan
Akıp gitti zaman içinde bir yerlerde öylece durmakta sesiz ve buruk
Bir gün bitecek hiç yaşamamış gibi
Ne acımazız
Çare değil ağlamak
Derman olmaz dertlere
Başını dik tutmalı insan
Eğilsede zorla tutsak gönül
Bu savaş çetin
Hayat acımasız bir cellat gibi bazen
Sana ne kadar uzaksam
O kadar yakınımdasın
Dokunamasam da tenine
Tutamasam da elini
Aşk bu olsa diyorum
Gece uykularım bölünüyor
Bitmekte her şey
Bitmekte gün
Solmakta ne varsa
Dünden kalan
Namkör zaman yutmakta ömrü
Karşı konulmaz hayat kanunları
Ağlama hep gül çocuk
Yüreğin acılarla tanışacak nasıl olsa
O zaman çok ağlayacaksın
Bari şimdi gülş çocuk
Rengin beyaz,
Ve bir kuş kadar özgürsün şimdi
Ümütsizce bakıyorsan gelecek günlerine
birde boyun eğmişsen kaderine
Acıyıda eklemişsen hasretine
Senide harcar hayat alır pençesine
Dostların terk ettiyse seni
Bir gün bekliyorum
Umutların gerçekleştiği
Bir yer istiyorum
Sevgi ve insanlığın yaşadığı
Ve bütün kalbimle diliyorum ki
Bu hayaeller gerçek olmalı
Ne geçmişin acılarını silebilirim
Nede gelecek olanlara engel olabilirim
Hiç olmazsa diyorum bu günüme hükmüm geçseydi
Belki o zaman mutlu olurdum
Çünkü bu günümde
ne geçmişin acısını yaşardım
Evler sıralı caddeler boyu
Kiminde hüzün, kiminde mutluluk
Bazıları doğumla müjdeli, bazısı ölümle yaslı
Hepsi hayatın içinde
Değişe değişe dolaşır evleri ve bir tarih yazılır
hayat denen kapalı kutuya hapsolu geçmiş
Umutlarım yarınlarım yok
Hayatın yarısını bir fazla geçtim
Planlardan çok hatıralar geçiyor zihnimden
Boş bir dünyada küçücük bir boşluk yaşantım
Tutunmak istedikçe hayata
Hızla kayıyorum hiçliğe doğru
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!