Nesimi'nin Sırrına Dair Şiiri - Kemter A ...

Bir nefes aldı âlem-i ervahtan süzülen,
En-el Hak dedi, deryâlara düştü sözülen.
Hakikat bağında bir bülbül idi özülen,
Yedi kat gök eğildi, secde etti yüzülen!

Kim ki kendinde arar ise Şah-ı Merdan’ı,
Görür insan suretinde gizli Sultan’ı.
Cânın câna katar, bulur o demde cânı,
Meydan-ı aşkta eriyen bilir bu fânı!

Dem oldu Nesîmî’de, Hak ile Hak olana,
Cihan bir ayna, göründü cemâl-i Yezdan’a.
Yüzüldü derisi, lâl edemedi zindana,
Zira ten kafesi kırıldı, uçtu sultana!

Yedi Derya’nın ötesinde bir umman buldu,
Arş’ın üstünde bir mekân, bir insan buldu.
“Gel gör!” dedi, “Bu tende neler var, neler oldu!”
Sırr-ı kâinat, bu söz ile dilde doldu.

Kemter Abdal der ki: Gönül Şâh’ın tahtıdır,
Hakikatte ne varsa, insanda saklıdır.
Yol eri bu sırra, can gözüyle baktığıdır,
Nesîmî’nin dersi: “Ölmeden önce öldüğüdür!”