ÇOCUK VARSA
Yalnız gün baki değil aydınlığın bir zıtı,
Gecenin kendine has akşamın anlamı var.
Çocuklara ninnidir anaların zılgıtı;
Çocuk varsa dünyada yaşamın anlamı var.
Bir sorun var gözlerinde,
Tütsü, tütsü okunuyor.
Esirgeme ne olursun;
Hüznün bana dokunuyor.
Anlatamam utancımdan,
Suyu boşa akıttılar,
Hiç olduğunu bilmedik.
Ardımız ca bakıttılar;
Güç olduğunu bilmedik.
İçindeyiz bir tümenin,
Her mevsim başka durur başka yöne dönerim,
Ben tabiat ananın dillendiği yerdeyim.
Sevgi müptelâsıyım budur benim hünerim,
Ben gönüller şehrinin güllendiği yerdeyim.
Müjdeyi ben diledim cemrelere gel dedim;
Göz mü diktin üç beş yıkık yapıya?
Yutacaksan önce arşı yut deprem.
Anaları elzem diktin kapıya,
Demek senin merhametin kıt deprem.
Kim dokundu senin kanlı fayına?
Su çırılçıplak tı o akşam
oysa Deniz parka giymişti.
Asker dört yanıbaşın daydı;
ama siz
bikini arayan bir deniz kızı arıyordunuz
Çığ mı düştü yollara yoksa kar mı kapladı?
Gittin, gidiş o gidiş gelemedin bir türlü.
Yoksa yadlar bağrına kör hançer mi sapladı?
Bir tebessüm edip de gülemedin bir türlü.
Ah çekişi yoksulluğun hıncıdır,
Bir gariptir Anadolu köylüsü.
Boğazında düğümlenen sancıdır,
Kimi olduk suçlu gibi görüldük,
Kimi olduk çarmıhlara gerildik.
Bre zalim yüzülse de derimiz;
Üç beş öldük biner geri dirildik..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!