Sözümdür
Serçe yüreğine gülüşüm
Çırpınma ellerimde
Kanamasın
Kanamasın kan tutmuş yüreğimde yüreğin
Sevmekten vazgeçemem ki seni
Yüreğime ektim sevgini
Sen de kapat gözlerini
Hisset yüreğinde beni
Hayal değilim
Güller kadar gerçeğim gözlerine
Yaralı yüreğim sevmişti riyasızca
Düş değil sen olmalıydın umutlarımda
Korkum oldu yalnızlığım duvarlara
Yok oldum dost bildiğim kalabalıklarda…
Sevmekti suçum son gelen baharda
Biz hiç bahar tüketemedik seninle
Bir İstanbul kaç mevsim eder toplayamadık
Nisan yağmurları geldi geçti
Islanmadık çılgınlar gibi
Eylül umuttu belki
Çiçekler solmamıştı hala
Gelmeliydi
Renk renk maviliklerden çıkıp gelmeli
Yüreğimi görmeli
Beni yaşatmalı
Yaşamalıydı
Önce kendine ayna olmalı insan
Sırrı dökülmemiş olmalı
Olmalı ki, yanındaki güvenle bakabilsin
Türkü olmalı anadoluda
Ağzı tarhana kokan bebeler kadar saf ve temiz
Özlemi ağıt olmalı sazın telinde
Mavi düşlerim vardı
İçlerinde seni bulduğum
Yaşandıkça çoğaldığım
Gözlerinden yıldızları topladığım
Ay ışığında nehir olup yüreğine aktığım
Deli mavi düşlerim
Güllerinde birikmiş çiğ taneleri
Mey tadında gamzesindeki şarabın sarhoşluğu
İçtikçe kana kana
Yağmura doymayan toprak gibi susuzluğu
Gözlerinde serap
Eskiden olsa
Her şeyi temize çeker
Sil baştan derdim kaderime
Yeni bir sabah
Gülen pembe bulutlar çizerdim gökyüzüne
Gülümseyen bir yüzle
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!