yıkık bir limanda demirlenmiş
köhnemiş adsız balıkçı teknesinde
bölük balıkçı ağlarına dolanık,çiroz ruhum...
Korkma! burnum kırılacak diye, kokmaz...
artık anımsanmayan anılarda bir hiçlik kadar,
bile değilim çünkü...
seni içimde bölerek büyütüyorum...
böldükçe çoğalacaksın
her anımda...
an gelecek bakacaksın
yayılmışsın evrenin tüm koyusunda maviliğe...
duyulmuş tüm tınılarda sen olacaksın...
ince bir tel ucundayım,
bağlanamadığım...
bakamadığım aynalardaki
sana...
çıplaktı
kadın...
paslanmış dudakların
izleriydi...
baktıkça kanatan,
dokundukça kanayan...
İstanbul...
hüzünlerimin başkenti...
belki vakur ama bir yanı yaşlı..
yine kırılmış kırıkların kaynamış yerlerinden...
Galata feragat etti, kazanılmış haklarından...
çınarlar kaçtı, rüzgar olup dallarında dans eden ayıplardan
...
yüksünmüş sözlerim....
geçmiş,bitmiş
dediklerim
yalanlarınızdan birer perde...
asılı kalmışlar
Acılarımla
hainliğin,yalancılığın efesi gündüzümden
nasıl da sığınmıştım karanlığın sükut huzuruna
oysa ki
gece
Ben New Yorklu değilim..
Memleketi olmayan bir ezgiyim...
Kimi zaman
Goncasında bakire bir ağızda,ıslıkta...
Kimi zaman
Kanlı bir diktatörün manifestosuna yapılmış
Nasıl da çekiyor canım seni
Kalemimin ucunda bekleyen şiirim gibi
Garip, hüzünbaz belki de çokça telaşlı
Dünden artan çarpıntım, yarınımın merakı
Ah! Söylesene ömrümün hazanı
Elimde sadece yirmi dokuz harf olabilir.
Benim işim, onları doğru sıralamak.
Bilmelisin ki kelimelerin gücü, silahtan çok daha etkili ve büyüktür.
İşte bu yüzden susuyor, sana şiirler yazıyorum.
Neşe İriz



Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!