Nermin’e Şiiri - Mert Karahancı

Nermin, bir çağın göğsünde saklı kehanet,
dudaklarında suskun bir çağlayanın tınısı.
Gözlerin, tan vaktinde kırılmış bir ayna;
yansımasında evvelin ve ahirin yankısı.

Adın, eski bir tapınağın taşlarına kazınmış,
rüzgâr okur onu, nefesiyle uyandırır.
Her adımın, tozlu bir yazmada kayıp bir harf,
anlamı ancak sonsuzlukta tamamlanır.

Bir dalga gibi gelirsin, kıyısız, hesapsız,
suların derininde saklı bir haber taşır.
Nermin, sen bir bahçenin gölgesine sığmazsın,
çünkü ruhun, yıldızların ilk çağıdır

Zaman, seninle eğilir, usulca teslim olur,
göklerin örtüsü aralanır bir anlığına.
Ve dünya, senin geçtiğin yerde hatırlanır,
Nermin, bir efsun, bir sır, bir anımsama.