Sabah seninle uyanmak,
Günaydın deyişini duymak,
Sıcak teninde olmak,
Dünyaya bedel meleğim.
Kahvaltıda gözlerine bakmak,
Geceler uzun olmasaydı,
Bu kadar acı çekermiydim
Geceler güdüzümü aldınız.
Geceler sessiz olmasaydı
Seni hissedebilirmiydim yanımda.
Bizler günülden bağlı dostlardık,
Beraber güler beraber ağlardık,
Ailemizi bırakıp aile olmuştuk,
Biz birbirimize çok sarılmıştık,
Biz hep bizdik hiç ben olmadık,
Dün akşam biraz dumanlandım,
Efkar kapladı içimi,
Birde sigara yaktım,
Ahhh birde arabesk müzik
Hep bana öğrettiğin şarkılar,
Sen yokken bile seninleyim,
Genç yaşta dul kaldın,
Çocuklarına sarıldın,
Hayat mücadelende kazandın,
Ellerinden öpüyorum.
Meyvası toplanmamiş ağaçtın,
Niçin bu gözyaşları ayrılık çatmadan,
Nefretin mi olacağım ayrılık günü,
Ben gözyaşlarımı vedaya saklarken,
Söylediğin ayrılık şarkısı yüreğimi kanattı.
Seni benden alır dediğin İstanbul’a mı öfken,
Yoksa o sevgi bakışlı gözlerindeki yaşlarına mı,
Ağlamıyorsam,artık sevmediğimden değil,
Kalbime gömdüğümü, unutabilmek.
İçeride bir yerlerde gözyaşlarım besler seni.
Dünyada en zor olanmış gözyaşı olmadan ağlamak,
Keşke ağlayabilseydim doyasıya hıçkırarak,
Boğazıma düğümlenen o sözcük benim olsun,
Gecenin sessizliği gibiyim,
Beynim saran senin hayalin,
Bir yağmur sesinde,bir rüzgarda,
Hep sen varsın hep seninleyim.
Dayanılmaz bir acı gibisin,
Kabadayısın anladık,
Serserilik var içinde,
Yerinde duramıyorsun anladık,
Ama mertlik var içinde.
Vurursun kırar dökersin anladık,
Ayrılan yolardayız artık,
Ben bilinmezliğe giderken,
Doğru bildiğimdi seçtiğim.
Yaşlarımdan bana kalanlar,
Unutmaya başladığım sıcaklığın,
Kokunu dağıtan rüzgarım,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!