Neriman Mert Şiirleri - Şair Neriman Mert

Aynı dünyada
Yaşamımızın içinde,
Aynı yolun yolcusu,
İhtiyarı,çocuğu,genci..
Bir amaç için.
Çırpınmak,didinmek,

Bu dünyada bir benzerimiz yok,
Unutmayalım ki,
Yarınlara, daima umutla bağlanmalıyız...
Hergün bir kişiye içtenlikle
Günaydın,nasılsın?
Diyebilme şansına sahip olursak,

Ellerim ellerini düşlerimde tuttu,
Bulutların üstünde gözlerim gözlerinle buluştu,
İkimize bir rüzgar esti,
Sen düştün, ben düştüm...
Sessiz kimsesiz kaldım...
Ağlayarak...

Sen gökyüzünün sonsuzluğunda,
Güneşim, ayım, yıldızım.
Karanlık vadilerden, beni sürükleyen
Aşk ve hüsranım.
Mahmur gözlerde hasretim,
Uykusuz gecelerde hayalim, düşüm.

Sümbüle sordum,
Neden boynun eğri?
-Dedi bana;
Derdim çoktur,
Benden dertli çiçek yoktur
Kalp acısı boynumu büker...

Ben böyle iyiyim,
Yeni yılda da hep iyi olacağım,
Ben yalnızlığımı, yalnızlığım da beni seviyor,
Her soruma yine yalnızlığım cevap veriyor.
En azından konuşabiliyorum onunla,
Dinliyor beni bıkmadan,

Yine zaman su gibi akıp geçti...
Saatler 22.32 ve kalbimde ince sızı,
Gözlerimde nem...
Sesim buğulu hüzünle, demleniyorken,
İstediklerimi yapamadan planlamadığım,
Birçok olayların içinde kendimi bularak,

Yüreğim, yanlızlığım ile demlenir iken,
Ellerin dokunamıyor, acıyan yüreğime...
Anıların ağırlığınca...
Aklımdasın...
Karanlık gecelerin yalancı ışıklarında,
Yüreğine kahkaha sesleri düşerken,

İyi ki doğdum, iyi ki varım yaşamın içinde,
Sevdim sevildim...
Ağladım, güldüm... Güldüm ağladım...
Derdimi, kederimi kucakladım, benimsedim...
Her yeni güne, yeni umutlar ile başladım.
İsyankâr olmadım, şükrettim her halime,

İçim içime sığmayan bir çağlayanken,
Şimdi küsmüş dünyaya yüreğim.
Sevinçlerim mahsun..
Yitirmişim bir yangında düşlerimi.
Kaybettim,bulamıyorum gülümseyişlerimi
Yorgunum; aramak istemiyorum