Nergis Şiiri - Mustafa Karaahmetoğlu

Nergis çiçeğini çok severdin...
Söz vermiştin!
Nergis mevsiminde gelecektin...
Bende söz vermiştim
Sen gelmeden çiçekler dikecektim!
Sözümde durdum,
Rengarenk soğanlar aldım…
Zemheri ayazları gelmeden diktim!
Geleceksin ya nergis mevsiminde…
Sen gelmeden çiçek açacaklardı
Rengarenk…
Açtılar da…
Nergis mevsiminde geldin…
Ama…
Nereden bilebilirdim, çiçekler toplanırken,
Yağmurlu bir günde gideceğini…
Nergisleri vazoya bile koyamadan,
Hoşça kal diyeceğini...
Unutma!
Yağmur bulutları geçer, yağışlar diner!
Doğayı sevmez misin?
Yeşili kokarken ağaçların,
Ormanda toprakların...
Sözünde durmadı keşişleme esti rüzgar
Dağ çayları coşup bendimi aştı…
Kim bilir hiç belli olmaz…
Gelecektir belki de vuslat ayı!
Ey yoluna kurban olduğum yar,
Sevdan hep yüreğimde…
Ama sen…
Unut her şeyi… Unut!
Diyorsun...
Ve...
Yağmurlu bir günde gidiyorsun…
Ah canımın içi…
Sevda yüreğim…
Nergisleri vazoya yerleştirmeden,
Nereye gidiyorsun?
Sensiz yapamayacağımı,
Dur gitme kal demeyeceğimi bile bile
Nereye gidiyorsun?