Nereli Şiiri - Erkan Yılmaz

memleketim neresi..
sevgililerim nerdee..
kuşlarımın yuvarları nerdee..
memleketimdeki..çocuklar...
parklarda oynayan çocuklar nerdee..

diyarbakırım nerdee..
aşklarımın memleketii sevgililerim nerdee..
özğürlüğün en mis kokusu..
onurun gözü..onurun canı ciğerii..

seni sevmeseydim aşk gibii..
seni bu yaşima kadar acinla..gülüşünle..
beklermiydim..
seni sende beklermiydim..
sevgiliyi bekler gibi..

karacadağındakii ejderhandan...
püsküren lavlarından..
yada on gözlülü köprüden akıp giden hayatlar gibi..akıp giden..diclenden..
hiç bıkmadım kii diyarbakır..

korktum diye değil seni sevdim diyee..
seninle yaşamayı göze aldim diyee..
senle yaşamayı göze aldiim..
sen ile ölmeyi göze aldiim..
neyler bize felek bundan böyle diyarbakır..

bıçağin karpuzu tam ortasından kestiği gibii..
güneşte tam ortadan böler diyarbakıri biçak gibi..
akıp gider sabahtan akşama kadar..
surlar güneşi dimdik duruşla selamlar..
sanki sakli bir ordu varmişcasina..
diyarbakırı koruyan gizli bir ordu gibi..

her sokakta milyonlar ca kuş sesi..
her sokakta milyonlarca çocuk cıvıltılarii..
çocuksuz hiç olmazmiş gibi..çocuksuz cıvıltısız..
diyarbakır hiç..diyarbakır olmayacakmiş gibi..
milyonlarca hayat..milyonlarca çiçek..
diyarbakır hayatin..yaşamin..yaşamanin..
tek memleketii..tek yerii..tek sembolü..ve tek sebebi..

seni yaşamak zor olsada..senii dinlemek zor olsada..
seni sevmek dokunsada birilerine..
seninle acınla çocuklarınla..ağaçlarınla..yaşadım..
yaşamaya devam edecem..ölene kadar..diyarbakır..
yolumuz uzun olabilir..aşkimiz ölmezki..diyarbakır..