Nerdeydin Şiiri - Adem Efiloğlu

Derdimi derde saldım, hasbihalim sözlerle,
Ararım uğrun uğrun, şu biçare gözlerle,
Türküler eskitmişim, vura vura sazlarla,
Sorarım hayallerim, yittiğinde nerdeydin.
/
Yüreğim geçmez oldu, nihavent durağından,
Kelimeler gamlanır, feryat figan çağrımdan,
Anlatsam anlar mısın, şu çözümsüz ağrımdan,
Yanışlarım kül olup, bittiğinde nerdeydin.
/
Şimdi musalla taşı, dertlerimle yunuyor,
Ve ruhum masivada, gece gündüz kanıyor,
Baktım ki gizli gizli, sevda içte yanıyor,
Kalbim aşkınla dolu, attığında nerdeydin.
/
Oysa güzel günleri, çok özlerdi bu fani
Nerede kalır vuslat, ölüm gelirse ani
Severken mutluluğu, hep istersin ya hani,
Hayat bir bilinmeze, ittiğinde nerdeydin
/
Artık eserinle sen, senelerce öğün dur,
Zamanın ötesinden, gel de sesini duyur,
Yoruldum kaça kaça, aşkın kalbimde ki ur,
Sancılar yüreğime, battığında nerdeydin.
/
Şimdi bir mezardayım, hesap sorar melekler,
Âdemi şaşırmıştır, kelimeler emekler,
Kalbimde bir fırtına, bu yüzden nasıl tekler,
Hayat ansızın beni, yuttuğunda nerdeydin.
/
Âdem EFİLOĞLU