Nerdesin? Şiiri - Selva Durmazemir

Nerdesin Rüveyda?
Çölde bir serap gibisin!
Bense bitmişim, tükenmişim, kavruluyorum 
Her zerrem sana muhtaç
Çoraklaştı sana uzanan ellerim,
Kurudu göz pınarlarım,
Sessizlik çılgınca sardı benliğimi
Çaresizlik büktü belimi
Hazan vurdu dallarıma
Can suyum, hayat pınarım!
Yoksun.. 
Sensizliğin acısıyla
Yokluğa boyandım..

Nerdesin Rüveyda?
Kutupta yaz gibisin!
Üşüyorum 
Ayaz vurdu bütün hücrelerime
Titriyor ellerim, 
Bakışlarım ürkek
Zemheride buz tuttu garip yüreğim
Çığlığım sessiz
Feryadım ruhumda yankılanıyor
Pervasızca yaşıyorum
Ölümü bekler gibi
Dalıyorum sonra uzaklara
Yine de tutunuyorum umutlara
Gelirsin de kurtarırsın belki diye..

Nerdesin Rüveyda?
Çok uzaklarda Kaf dağı gibisin!
Sensiz kaldım, yıkıldı dünyam
Ulaşamıyorum sana
Çok yoruldum!
Kah yürümekten, kah koşmaktan
Bir kuş gibi tepelerinde 
Pervaz edemedikten sonra
Yamaçlarında dolaşamadıktan sonra
Solumadıktan sonra 
O tertemiz havanı
Ne anlamı var hayatımın!
Sen yoksun Rüveyda..

Nerdesin Rüveyda
Sineye saplanan bir ok gibisin
Gidişin paramparça etti benliğimi
Kırıldı kalbim 
Yok oldu yaşama sevincim
Binbir ümitle gelişini beklerken
Her günüm gömüldü mazinin derinliklerine
Sensiz ben bir hiç’im Rüveyda!
Sensiz kimsesiz,
Sensiz boynu bükük
Ellerim kaldı böğrümde
Yaşam sebebim! 
Nerdesin Rüveyda nerdesin? 
Gurbetindeyim her geçen dünümde
Çilemsin şu sessiz bekleyişimde..