Nerdesin Şiiri - Hayrullah Gülsün

Nerdesin! Seni arıyor herkes,
Adem ve Havva’dan beri;
Gönül saraylarını geze geze,
Çıkmaz sokaklarda tozuta tozuta,
Göz alıcı vitrindeki mankenler gibi giyinerek,
Paranın gücü adına diyerek.

Yapay yıldızlar yolluyorlar gökyüzüne,
Hakk’ın kandilinin karşısında anında sönen,
Emekleri heba eden, israfı artıran.
Oysaki oralarda değilsin sen.

Sen ki!
Nasır elli işçinin moladaki sıcak çayı,
Bir yetimin yüzündeki masum gülüşü,
Kenar mahallelerin kuytu evlerinde
Kaynayabilen yemeğisin.
Fakirin sofrasındaki kuru ekmeği, umudusun.
Sen bir güvercinin gökyüzündeki süzülüşü,
Bir atın kırlarda özgürce koşususun.

Seni gördüm manevi gözlerde,
Huzur veren ılık bir gölde,
Savaştan, kavgalardan,
Şehirlerin keşmekeşliğin uzağında.
Zor zamanlarda bir dostun içten selamında,
Sıhhatli bedenlerde gördüm.
Öylece duruyordun orta yerde.
Oysaki yıllar yılı seni yanlış yerlerde aramışız.
Bilmeden aramıza maddi barikatlar örmüşüz.