Nerdesin? Şiiri - Sami Gökay

Sıradan biriydim ben bir zaman,
Leyla’yı görünce Mecnun’a dönüştüm,
Ak düştü saçlarıma, çöllere düştüm,
Eyledin beni harap pirlere dönüştüm.

Mecnun edip beni gezdirdin çöllerde,
Yağmur olup bir de seraplara dönüştün,
İsmin Leyla’ydı, ben de seni sevdim,
Leyla iken birden meleklere dönüştün.

Günlerce, aylarca yandım, tutuştum,
Anka kuşu gibi yanıp küle dönüştüm,
Ödül olur benim için gelirse ölüm,
Sen ise Leyla, sır olup gittin, nerdesin?

Kaçtı uykularım, gelmiyor geri,
Umutla beklediğim geceleri,
Ağladım yazarken bu heceleri,
Lisan-ı hâl ile de aradım seni, nerdesin?

Yoruldum artık, ne yapayım geldi başa,
Takılıp kaldım, ne yapayım ben bu aşka?
Derman aradım, bulamadım gecelerde,
Ateşe düştü umutlar, duygular, nerdesin?

Nerden bileyim ben yanıp kül olacak,
Ne varsa gönlümde sana yâr kalacak,
Ayrılık çökse de gözlerime geceden,
Hasretin içimde, sensizlik nerdesin?

Ellerim uzanır hayalin yerine,
Düşlerim sarılır gecenin teline,
İçimde büyüyen bu garip sevdayla,
Yandım, yakıldım senin özlemine,
En son nefesimde bile sensin Leyla, nerdesin?