Günün kasveti düştü üstüme, bu sıkıntı niye
Güneş gülerken, nerden çıktı bu bulutlar
Daha günün devrilmesine, çok zaman varken
Üstelik akşamda olmadı, dönmüyor kimse evine
Can hıraç, hiç bu kadar bağırmazdı, martılar
Her zaman yemlediğim, güvercinlerde yok üstelik
Yalnızlık sancıları da başladı, ortada kimseler yok
Gözlerin gözlerime değince
Felaketim olurdu, ağlardım
Beni sevmiyordun, bilirdim
Bir sevdiğin vardı, duyardım
Çöp gibi bir oğlan, ipince
Hayırsızın biriydi fikrimce
Devamını Oku
Felaketim olurdu, ağlardım
Beni sevmiyordun, bilirdim
Bir sevdiğin vardı, duyardım
Çöp gibi bir oğlan, ipince
Hayırsızın biriydi fikrimce
ansızın çalar kapıyı sonsuza gidenin acısıyla ....hepimizin gideceği yer olduğunu kabul etsekte ...işte nerden çıktı şimdi bu gidişin düşüncesi düşer dilimize .....Allah geçinden versin....
hüzünlü bir şiirdi ama (ÖLÜM HER ZAMAN YANI BAŞIMIZDA ) olduğunu hatırlatan manidar bir çalışma ....mesaj içeren.....saygıyla.
müzeyyen başkır
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta