Nene Hatun Şiiri - Haluk Tanrıverdi

Nene Hatun

Doksan üç harbinde, güz gecesinde,
Urus’u göründü, Aziziye’de,
Sabah ezanında salâ vaktinde,
Haberin’ işiten, Nene Hatundur.

Önce ermeni saldırdı haince
Katletti Türk Askerini canice,
Ardından rus’u yerleşti kolayca,
Kıyama kalkınan Nene Hatundur.

“Bu bebeği bana veren Allah’dır”,
“Ben yokken bakacak olan Allah’dır”,
Vatan savunması en büyük haktır,
Diyerek koşulan, Nene Hatundur.

Askere yardıma, harp cephesine,
Taş, sopayla vatan savunmasına,
İmanla, tabyanın cenk meydanına,
Ön safta atılan Nene Hatundur.

Elinde satırla koşar tabyaya,
Cesaretle vuruşur, kıyasıya,
Aldırmaz, aldığı derin yaraya,
Gazi san’ı alan Nene Hatundur.

Dadaş vatan demek, iman demektir.
Özü, sözü bir, yiğit, han demektir,
Kadını, erkeği mert, can demektir,
Numunesi olan, Nene Hatun’dur.

İki evladı da şehid anası,
Adı, Üçüncü Ordunun Nene’si,
O bir kahraman Erzurum annesi,
Rahmetle anılan Nene Hatundur.
Âlimȋ - Halûk Tanrıverdi - 22.05.2020

“Bebeğim anasız büyür de Vatansız büyüyemez” (Nene Hatun. 1857 – 22.05.1955)