Nemrutlar Şiiri - Şahin Kaya

BOŞ GELEN TABUTLAR..!
Boş beş tabut
Geldi AFRIN'den..
Içinde mehmetcikler yoktu..
Külleri vardı..
Kimse bilmediki o sandıklarda,
Muhammedin mis kokulu gülleri vardı..

Öyle bir silah uretmiski, gavurun dölü..
Yapıştığı demiri kül ediyordu..
Üç bin dereceyle yakıp
bir tankı..
mehmedimi
Gül ediyordu..

Kimse duyamadı
Mehmetciğin sesini..
Sessizce teslim etti,
Rabbine son nefesini..
Afrin vatandı artık..
ödenmişti bedeli..
Kim bastiysa düğmeye.. Kırmalıydı o eli

Bu acının tarifi yokki..
Hiçbir lisanda..
Azcik merhamet olur..
Insan olan insanda..
Gavur olan neysede..
Birde bu vatanda..
Acımıza gulen musluman var..
Kahkahalar atanda..

Nasıl dayansın yâri..
Nasil dayansın ana..
Üç bin derece ile..
Kıyılırmı hiç cana..
Vatan deyince
kartal olup uçana..
Bir can dedigin nedirki..
Bin can feda vatana..

Annelerine diyemedik..
Taputları boş idi..
Komutanlar ağlıyordu..
Yuzleri nâhoş idi..
Bu vatana can vermek..
Şehit için ne hoş idi..
Melekler bile saf tutmuştu..
Gökyüzü bomboş idi..

Helallik isteme hocam
Üzme şehidlerimi..
Onlar nâr ile yanarak..
Bedel ödemedimi..???
Ne aldılarki bizden..
Makam mevkimi..
Birtek dilediler RAB'den..
Mubarek cennetini..

Yeterki vatan sağolsundu..
Can dediğin

Bitmez onlarda nemrut..