Nemrud'un Kızı Şiiri - Hüseyin Turhal

Bir yâr sevdim ki, derdi çok imiş,
Gönül otağında aşkı yok imiş.
Sanki Nemrut soyundan, taşmış, pek imiş,
Bakışı bir ok, sızar durur.

Ne güler yüz gördüm, ne de bir sevgi,
Taş yüreğinde bil ki yoktur ilgi.
Ateşten yaratmış sanki onu Tanrı,
Yanına varılmaz, köz olur durur.

Boşa yandı gönlüm, yâr diye koştum,
Uğruna nice engeller aştım.
O ise bir zalim, hiç anlamamış,
Sevdamız havada söz olur durur.

O bir ceylan olsa, ben avcı değil,
Felek vurdu beni, eğilir bu zil.
Ne dermanım kaldı, ne de bir meyil,
Gözümde yaş, kalpte buz olur durur.

Aşık TURHAL der ki: Ne çileli baş,
Yârdan vefâ bekle, akar kanlı yaş.
Bu sevda değil, bir amansız savaş,
Aşk dediğin dert, iz olur durur.