Dosta güven kalmadı, şüpheyle bakar olduk
Yolda düzgün yürümez, âdeta sakar olduk
Fakire hiç acımaz, sadece bakar olduk
Riya için binleri, savuran insan gördüm
Allah için denince, kapıdan kovar seni
Riya, gösteriş için, verir tüm servetini
Beş kuruşluk mal için, lekeler iffetini
Kendi öz çocuğunu satan insanlar gördüm
Hırsızlık almış gitmiş, kalmadı artık huzur
Dost sandığın arkandan senin kuyunu kazır
Dokunma hiç kimseye, başına bela hazır
Dünyalık miras için, adam vuranlar gördüm
Şükür kanaat yok, kalmamış insanda âr
Gününü gün etmek, zannetme ki ona kâr
Dünyayı versen bile, yeryüzü onlara dar
Mal hırsından yemeyip, aç yatanlar gördüm
Hiç ölmeyecek gibi, çalışır dünya için
Düşünmez hiç ukbâyı, ebedi kalmak için
Bir kibrit bile yeter, onu kül etmek için
Olanı da yitirmiş, nice müflisler gördüm
İnsanlık nereye gider, Yârap bu ne hâl
İnsana şuur versin, cenâb-ı zâtı zülcelâl
Bu gidişle düzelmek, umarım belki muhâl
Uzun emeller için, hayâl kuranlar gördüm
Kadir der ki, ümitsizliğe düşmeyin sakın
Allaha dua edelim, o bize bizden yakın
İnşallah vaad edilen, o güzel günler yakın
Duası makbul olan, nice insanlar gördüm
04.01.2011
Abdülkadir ÖksüzKayıt Tarihi : 4.1.2011 22:16:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!