Neler Şiiri - Ufuk Çoban

Neler

Ne gözler tanıdım bana bakarken gülen,
Çocukça yüreklerine beni koyan.
Ben gözyaşı ektim o gözlere bulutlardan,
Yağmurlar döndü değdi gözlerime yılların ardından.

Ne eller tanıdım ben tuttuğumda titreyen,
Sıkı sıkı tutup hiç bırakmayacağımı düşündüğüm.
Başka eller koydum araya düşünmeden sonunu,
Başka eller gelip girdi sevdalarımın arasına getirmeden sonunu.

Ne yürekler tanıdım ben beni gördüğünde deli gibi atan,
Sesi nefesin derinliğinden anlaşılan.
Kırdım kırabildiğim kadar yürekleri tuz buz olan
Kırıntıları ayıklayamaz oldum şimdi benim kırıklarımın arasından.

Ne acılar tanıdım ben veda sözlerimi söylerken,
Gözyaşlarından alev gibi toprağa damlayan.
Acımayı unuttum gitme diyen titreyen dudaklara,
Acılar saplandı kaldı bende git desemde gitmiyor uzaklara.

Ne aşklar tanıdım ben benden vazgeçmeyen,
Karşılıksız, nedensiz büyüyüp yaşayan.
Ben nedenini bilmeden sevemedim birini,
Nedenini bilmeden bitti aşklar yalnızlığıma yol verip.

Bir kırıntıyı bile atmaya kıyamazken hayatımdan,
Birini sevdim kurtulmaya çalışır oldum geçmişte kalanlardan.
Kaç resim yırttım ben bile hatırlamıyorum,
Neler nelere karıştı görmüyorum onu sevdikten sonra.

01/01/2006 11:35